Sjaak Dorreman (74) is sinds de oprichting in 1962 lid van voetbalclub Zwaluwen-Stormvogels-Combinatie (ZSC’62). Hij stopt na vele jaren nu als verzorger, maar gaat onverminderd door met veldonderhoud.
Toen Sjaak een klein ventje was, had Scharendijke nog geen voetbalclub. Hij liep rond op korfbalvereniging Zwaluwen waarvan zijn vader in het bestuur zat. Die maakte hem toen de club werd opgericht vanuit de korfbalvereniging meteen lid. Zo gebeurde het dat Sjaak op zijn veertiende jaar eindelijk op voetbal zat. Hij had talent, want twee jaar later speelde hij al in het eerste senioren elftal. ,,Tot mijn 42e jaar heb ik in het eerste gespeeld. Op het laatst nog enkele jaren in het derde elftal.”
Dorreman is een bekende inwoner van Scharendijke. Hij woont op zo’n driehonderd meter van de sportvelden af, werkte vroeger in de bouw, zette zich meer dan dertig jaar in voor de vrijwillige brandweer en is koster van de kerk in het dorp. En hij helpt zijn vrouw Willy bij het beheer van het gebouwtje er tegenover. Biljarten doet hij bij Vereniging d’Antilopen Schouwen-Duiveland. Hij helpt daar bij het begeleiden en activeren van mensen met een beperking. ,,Die vereniging is een combinatie van mensen zonder en mensen met een beperking.” Bij ZSC’62 is hij kind aan huis. ,,Ik heb er eigenlijk alles wel gedaan, behalve een bestuursfunctie. Nu stop ik met mijn taak als verzorger. Ik ga wel door met veldonderhoud. Dus lijnen kalken blijf ik doen.”
We fietsen veel’
De reden waarom hij stopt als verzorger, een functie waarvoor hij cursussen volgde, is dat hij iets meer op de zaterdagen thuis wil zijn. ,,Mijn vrouw Willy wil dat voornamelijk”, lacht Sjaak. ,,Dat ik altijd in de weer was op die dag begon haar en mijzelf ook wel een beetje tegen te staan. Ging ik met het eerste weer mee naar Dordrecht. Of zat ik weer ergens in Brabant voor een wedstrijd. Daar hadden we niet zo’n zin meer in. Nu krijg ik meer tijd om mijn kleinzoon Jorn te zien voetballen bij FC De Westhoek. En we fietsen veel.”
Dat Sjaak bij het eerste elftal een stapje terugdoet, betekent niet dat hij niet meer op de club is. Samen met andere vrijwilligers kan hij altijd voor een klusje gevraagd worden. ,,Nu kan het even niet, maar tijdens alle activiteiten binnen de club ben ik er wel. Bij negen van de tien evenementen die georganiseerd worden, ben ik aanwezig. Sta ik tussen al die jonge gasten gewoon te darten.”
‘Mijn tweede huis’
Wat ZSC’62 voor hem betekent? ,,Dat is moeilijk onder woorden te brengen. Eigenlijk alles. Mijn tweede huis, zou Willy zeggen. Ik kom er van kleins af aan en ben er nooit weggeweest. Het mooiste vind ik de onderlinge sfeer. De spelers van het eerste, tweede en derde zijn onderling echt vrienden. Het is echt een leuke kliek.”
Barry Dorreman is bestuurslid bij ZSC’62. Hij tipt Sjaak Dorreman als Gouwe van Schouwen.
,,Sjaak is een echte clubman. Dat blijkt wel uit zijn lidmaatschap, vanaf de oprichting van ZSC ’62 is hij lid’’, vertelt Barry. ,,Tijdens zijn actieve voetbalcarrière heeft hij meer dan vijfhonderd wedstrijden gespeeld voor ZSC’62. In alle jaren dat hij betrokken is bij het eerste elftal als verzorger heeft hij bijna geen wedstrijd gemist. Je kunt als team dus op hem rekenen. Met alle spelers kan hij goed opschieten, ondanks het leeftijdsverschil. Helaas heeft Sjaak, mijn oom overigens, besloten om zijn taken als verzorger bij het eerste elftal te beëindigen. Op de vraag of hij met zijn andere vrijwilligerstaken ook ging stoppen was het antwoord resoluut nee. Naast verzorger bij het eerste elftal zorgt hij er al jaren voor dat de lijnen op de velden netjes gekalkt zijn. Dat blijft hij wel doen. Naast dat hij zelf erg betrokken is bij de vereniging zijn ook zijn zoons lid en zijn kleinzoon voetbalt namens ZSC’62 in de jeugdopleiding van De Westhoek.’’